Сагҳо аз гург чӣ фарқ доранд?

Гумон меравад, ки сагу гург аз ҳамдигар чандон фарқ надоранд. Мисли, агар шумо бачаҳои гургро мисли саг парвариш кунед, ӯ низ айнан ҳамин тавр рафтор мекунад. Оё ин ақида одилона аст ва сагҳо аз гург чӣ фарқ доранд?

Ҳарчанд олимон муайян кардаанд, ки сагҳо ва гургҳо аз ҷиҳати генетикӣ 99,8% "мувофиқанд", аммо рафтори онҳо аз бисёр ҷиҳатҳо фарқ мекунад. Ва инро тачрибае, ки олимони университети Будапешт (Венгрия) гузаронданд, хеле равшан нишон дод.

Муҳаққиқон бештар бачаҳои гурги нобиноро гирифта, онҳоро ҳамчун саг парвариш кардан гирифтанд (дар ҳоле ки ҳар як олимон дар парвариши сагбачаҳо таҷриба доштанд). Онҳо 24 соат дар як шабонарӯз бо кӯдакон буданд ва ҳамеша онҳоро бо худ мебурданд. Ва дар аввал чунин менамуд, ки бачаҳои гург аз сагбачаҳо фарқе надоранд. Бо вуҷуди ин, фарқиятҳои равшан ба зудӣ пайдо шуданд.

Парвариши гургҳо, бар хилофи сагҳо, умуман кӯшиши ҳамкорӣ бо одамонро надоштанд. Онхо дар хакикат он чиро, ки ба худ зарур мешуморанд, ба чо меоварданд ва ба кирдор ва хохиши одамон заррае манфиатдор набуданд.

Агар одамон нонушта карданй мешуданду яхдонро мекушоянд, бачаи гург дархол ба амал омада, аввалин чизе, ки ба дандон афтода буд, ба мамнуъхои одам эътибор намедод. Бачаҳо кӯшиш мекарданд, ки ҳама чизро вайрон кунанд, ба рӯи мизҳо ҷаҳида, чизҳоро аз рафҳо партофтанд, муҳофизати захира хеле равшан зоҳир шуд. Ва хар кадар пеш равад, вазъият хамон кадар бадтар мешуд. Дар натиҷа дар хона нигоҳ доштани бачаҳои гург ба шиканҷа табдил ёфт.

Сипас олимон дар як силсила таҷрибаҳо бачаҳои гург ва сагбачаҳои ҳамсинну солро муқоиса карданд. Баръакси сагбачаҳо, бачаҳои гург ба имову ишораи инсон ҷавоб намедоданд, онҳо мекӯшиданд, ки аз тамоси чашм бо одамон канорагирӣ кунанд ва дар санҷишҳои меҳру муҳаббат байни “шахси худ” ва дигар намояндагони намудҳои Homo sapiens фарқияти зиёд надоштанд. Дар хакикат бачахои гург хамон тавр рафтор мекарданд, ки дар мухити вахшй.

Тачриба исбот кард, ки тарбия ахамияти хеле кам дорад ва фарки байни гургхо ва сагхо хануз дар шароити зиндагй нест. Пас, ҳарчанд кӯшиш кунед, гургро ба саг табдил дода наметавонед. Ва ин тафовутҳо на натиҷаи тарбия, балки раванди хонашиншавӣ аст.